سلام چی بگم. مهندس کامپیوترم .... دلم نمیاد حتی کلمشو بگم به دیدن خدا رفت . مهندس گل من، پاک و مهربونم، باورم نمیشه.

اصلا چند سال از من بزرگتر بود. مث تیکه ماه، اصلا باور نمیکنم.

یعنی چی؟ خب اخه واقعا یهو یعنی چی؟ هر مشکلی داشتم هر چی که اصلا ربطی به کارش نداش بهش زنگ میزدم راهنماییم میکرد خیلی حوصله به خرج میداد . خودش خسته بود اصلا نای حرف زدن نداش ولی جوابمو میداد و راهنماییم میکرد.

از کارش خیلی خسته میشد میگفت کار ما خیلی حساس و سخته خیلی دقت میخواد، تا یه چیزی میپرسیدم که مربوط به قبل بود همش میگفت من حتی یادم نیس ناهار چی خوردم.

همیشه خستگی رو حس میکردی تو حرفاش. خیلی واسه خونوادش پدر و مادرش زحمت میکشید، پدرش روی پاش از دنیا رفته بود .پیش بابام تعریف میکرد و گریه میکرد. پارسال بود .

میگفت این همه خواهر و برادریم من فقط دنبال مادرم هستم و کاراشو انجام میدم فقط من بین این همه بچه ای که داره.

بمیرم الهی، اصلا همیشه خستگی رو خیلی راحت میتونستی حس کنی توی حرف زدنش. ولی مث گل اینقد پاک و ماه بود و مهربون.

دقیقا مث برادر واسه من بود. هر کاری داشتم میگفت باشه بابا رو بفرست پیش من ،واست درستش میکنم. کارامو همش راه مینداخت اصن مربوط بهش نمیشد وی من ازش راهنمایی میخواستم کمکم میکرد. همش آخر حرفاش میگفت بابا رو سلام برسون.

ای بمیرم اصلا صداش تو گوشمه نمیتونم تحمل کنم.

چند وقت پیش زنگش زدم اتفاقا همین چند روز هم میگفتم کارش دارم واسه همین سه پایه گوشی بهش بگم ولی حوصلم نمیرسید میخواستم ایتا واسش پیام بذارم ولی گفتم اینجوری حوصله نداره جواب بده سرش شلوغه یه لحظه زنگش میزنم و میگه.

اینقد مث ماه بود جوون به این ماهی دلم میخواس عکسشو واستون بذارم اصلا طاقتشو ندارم خودم ببینمش. اصلا نمیتونم تحملشو ندارم خیلی ماه بود چهرش درخشان تر از ماه هم بگم کم گفتم. خیلی خوش چهره بود. عین گل بود مثل فرشته ها میموند. از پاکی و خوبی همه تعریفشو میکردن. همش سرش پایین بود اصلا نگاه نمیکرد دفعه اخر که دیدمش خیلی وقت پیش بود یه گردنبند طبی دور گردنش بسته بود از ماشینش پیاده شد بره مغازش.

یه مغازه خیلی کوچیک یعنی کوچیکتر از نصف اتاق من، توش نزدیک 20 سال کار میکرد. این همه درس بخون این همه کار کن بعدش اینطوری، یهویی سکته کرد. شاید به خاطر پدرش قلبش ضعیف شده بود.

بابام که بهم گفت من فقط گفتم یعنی چی؟ بعد شروع کردم گریه کردن بابام منو برد اتاق خودش بهم آب داد گفت چیزی نیس باباجون بعد خودش نشست با من گریه کرد. هی به بابام گفتم آخه یعنی چی این دو سه سال از من بزرگتر بود یعنی چی که مرد؟ به هق هق افتادم نشستم کنار دیوار اتاق بابامو هی گریه کردمبلند بلند اصلا دست خودم نبود نتونستم جلو خودمو بگیرم بابام هی میگفت باباجون نکن اینطوری، ماه رجب بوده جای خوبی داره گفتم خب اخه حالا؟ الان باید اینطوری بشه؟ خب وقتی خیلی پیر میشد اونوقت.

بعد خلاصه یه ساعت گریه کردم و بابام هی دلداریم داد بعد گفتم برم پایین میخواستم مامانم نفهمه و بقیه ولی تا مامانم گفت چی شده شنیدم یکی گفتید مرده بعد من گفتم مهندس... بعد شروع کردم گریه کردن و همونجا سرجام نشستم بعد مامانم دید اینطوری میکنم به خواهرام گفت یعنی چی که اومده به محبوبه میگه؟ بهش نمیگفتی. این از کجا میفهمید؟ میگفتی کار دیگه نمیکنه رفته از اینجا. مامانم از دست بابام عصبانی شد. گفتم اخه خب یعنی چی نمیفهمیدم... آخرش که میفهمیدم الان بابا بهم نمیگفت.

بعد هی آب قند بهم داد بخورم. ای خدا دقیقا عین برادر واسم بود . هر چی میشد میگفتم از مهندس میپرسم .

اصلا دنیا خیلی بی ارزشه... اگه قراره یکی اینقد زحمت بکشه درس بخونه بعد کار بکنه بعدشم هیچی وسط تلاش و زحمتش یهویی .....

الان به هر چی نگاه میکنم یاد اون میفتم به هر چیزی که دارم یاد اون میفتم همش خاطره ی اون توش هس. مهربون ترین آدم روی زمین خدا که میشناختم. اصلا یه جورایی همه چیز واسم بی معنی شد. میدونم گناهه اینطوری میگم ولی چه کنم واقعا همه چی واسم بی معنی شد.

اصلا هیچی نمیخوام دیگه اصلا دلم میخواس منم میمردم ولی به خاطر خونوادم میگم نه باید باشم.

امسال کلا همه ناامیدم کردن اول که رئیس جمهور عزیزدلم که به ذهنمم نمیرسید اینطوری شهید شد هنوز قلبم آتیش میگیره شبی نیس که عکسشو نبینم همیشه میبینمش قربونش برم دلم همون اول سال خون شد. بعد چند نفر دیگه و بعد سید حسن نصرالله که اونم خنده هاشو که یادم میاد دق میکنم .من هنوز داشتم واسه اینایی که دوسشون داشتم گریه میکردم من هنوز اسم عزیزدلم رئیسی میاد گریه میکنم هر جا میبینمش بغض میکنم برا همه کسایی که امسال شهید شدن و من دوسشون داشتم. من دوسشون داشتم دنیا با اینا واسم قشنگ بود.

کسی که بعد از چندین سال دوستی و اونم مث خونوادم واسم عزیز بود .....

کلا اصلا بی خیال همه شدم از همه دل بریدم از دوست داشتن همه دست کشیدم و نمیخوام دیگه کسیو به دایره ی دوست داشتنام اضافه کنم به هیچ وجه نمیخوام دیگه وابسته ی کسی باشم خونوادم کافیه. و حتی با هم کلاسیامم دیگه زیاد صحبت نمیکنم نمیخوام کلا دیگه از کسی محبتی به دلم باشه دیگه از همه فاصله میگیرم. چون یا خودشون، خودشونو از آدم میگیرن یا دنیا ازت میگیرتش.

یا علی تا من حالم خوب بشه و بیام دوباره پست بذارم. یه مدت به روبراه شدن نیاز دارم یه خورده باید خدا کمکم کنه .خیلی خستم. دنیا و آدما دلتو میشکنن ولی باید سرپا بشم ولی تنهایی. بعد از این هیچکی نمیخوام همراه من توی این دنیا باشه چون واقعا همراهم نیس.